-
Carnaval in oorlogstijden
In Noord-Brabant vieren ze carnaval. Na twee jaar is corona getemd, en mogen de mondmaskers weer af, en de carnavalsmaskers weer op. Het is een ver-van-mijn-bed show, want ik heb niks met carnaval. Eén keer geprobeerd toen ik hier pas kwam wonen, om te integreren, en daarna nooit meer. Ik ga ’s middags naar de sportschool waar de carnavalsmuziek uit de boxen schalt, en mijn goesting is over. Toch doe ik braaf mijn oefeningen, het gaat best goed ook, ondanks dat mijn weekend ook bourgondisch was. In Oekraine is het oorlog. Niet zo ver van mijn bed en het raakt me dieper dan enig ander nieuws. Want het maakt alles…
-
Mooie woorden
Mijn vriendin schrijft met een grote S. Soms zomaar wat losse dingen op Facebook. Maar nu ook woorden in een boekje en echt gepubliceerd. En ik ben megatrots op haar. Ik heb het boekje besteld, en ik lees het in één ruk uit, en het is alsof ze tegen me spreekt en ik haar hoor denken. Mooie woorden, gekke woorden, alles wat in haar opkomt, maar dan vrolijk aan elkaar gebreid. Het is een vreemd toeval dat het boekje nét vandaag door de brievenbus op de mat gevallen is, want vandaag moet ze haar mama begraven. Net nu in deze kut-corona-kersttijd, zodat alles nog meer beladen wordt. Als ik de…
-
Rouw
Het is vandaag een ontstuimige dag, de bomen zijn onrustig, de regen twijfelt maar is aanwezig. Het is guur, ondanks begin mei, de lente staat even on hold. Gisteren is mijn kennis Yvonne gestorven. Oh ironie. Dezelfde dag nog met een vriendin van mij uitvoerig over de dood gesproken. Zij heeft een schitterend commercieel idee dat met rouwverwerking te maken heeft, en ik was dolenthousiast, want het is een thema dat mij raakt. Ik hoorde dus iets later dat Yvonne gestorven was van mijn dochter die het van een vriend hoorde die bevriend was met haar zoon. Net 54 geworden. Ik keek op Facebook om het te bevestigen, wou het…
-
Ik kan er over meespreken
Wat fijn voor je dat je er kunt over meespreken, je bent, m.a.w. een ervaringsdeskundige. Ik weet maar al te goed hoe het is, wat het is, hoe het voelt. Geweldig dat je zo empathisch bent, toch? Het schokt me steeds dat mensen, als antwoord op een vraag naar medeleven, steun, begrip, als eerste dit zinnetje uitspreken, en onmiddellijk gaan vertellen wat ZIJ allemaal mankeren of meegemaakt hebben. Alsof de wetenschap dat jij ‘er kunt over meespreken’ hen die nu in nood zijn, hierbij helpt. Wat helpt is: mee-spreken, de persoon die verdriet heeft aanspreken, je medeleven tonen, zónder jouw leed met het hare/het zijne te vergelijken. We zijn allemaal…
