-
Opium voor het volk
Oké, dus de kloof tussen gevaccineerden en ongevaccineerden wordt groter. Vroeger had ik al tien artikels op facebook gepost, om mijn standpunt duidelijk te maken, en was ik al meerdere keren fel in discussie gegaan, maar ik ben de laatste tijd veel berustender geworden. So what, en het zal wel, en ach ja ze moeten het zélf maar weten. Maar dat is natuurlijk niet zo. Want als die vele ant-vaxers het dadelijk voor mij verpesten, en een aantal evenementen of festivals of concerten volgend jaar wéér niet door kan gaan, door hun toedoen, word ik boos. Heel boos. Daarom schrijf ik er maar over in mijn blog. En hoewel niemand…
-
Carnaval in oorlogstijden
In Noord-Brabant vieren ze carnaval. Na twee jaar is corona getemd, en mogen de mondmaskers weer af, en de carnavalsmaskers weer op. Het is een ver-van-mijn-bed show, want ik heb niks met carnaval. Eén keer geprobeerd toen ik hier pas kwam wonen, om te integreren, en daarna nooit meer. Ik ga ’s middags naar de sportschool waar de carnavalsmuziek uit de boxen schalt, en mijn goesting is over. Toch doe ik braaf mijn oefeningen, het gaat best goed ook, ondanks dat mijn weekend ook bourgondisch was. In Oekraine is het oorlog. Niet zo ver van mijn bed en het raakt me dieper dan enig ander nieuws. Want het maakt alles…
-
Mooie woorden
Mijn vriendin schrijft met een grote S. Soms zomaar wat losse dingen op Facebook. Maar nu ook woorden in een boekje en echt gepubliceerd. En ik ben megatrots op haar. Ik heb het boekje besteld, en ik lees het in één ruk uit, en het is alsof ze tegen me spreekt en ik haar hoor denken. Mooie woorden, gekke woorden, alles wat in haar opkomt, maar dan vrolijk aan elkaar gebreid. Het is een vreemd toeval dat het boekje nét vandaag door de brievenbus op de mat gevallen is, want vandaag moet ze haar mama begraven. Net nu in deze kut-corona-kersttijd, zodat alles nog meer beladen wordt. Als ik de…
-
De Treinvriendjes
Een paar weken geleden was het weer eens zover. Een etentje. In Rotterdam deze keer. Het eerste restaurant sinds corona trouwens voor mij. Ik reed met de auto naar Eindhoven en van daar met de trein naar Rotterdam. Dik anderhalf uur onderweg. Duur treinkaartje. Maar méér dan de moeite waard. Het gezelschap? Acht mannen en vrouwen. Twee Belgen, zes Nederlanders waarvan één met Zuidamerikaanse, één met Surinaamse, en één met Marokkaanse roots. Een paar werken in Nederland, een paar in België. Zeer uiteenlopende beroepen, wel allemaal even interessant. Uiteenlopende leeftijden ook, en gezinssituaties, verschillende interesses. Wat hen dan verbindt? De trein! Toen ik net naar Nederland kwam wonen, nu 10…
-
Hypnose
Nu de corona-pandemie stilaan gaat liggen, en de meesten van ons ondertussen volledig gevaccineerd zijn, moet het kunnen om weer op reis te gaan (vonden wij, mijn man en ik). Mijn man en ik hebben dan ook een reis naar Madeira geboekt, het bloemeneiland, midden augustus. Bij een eiland denk ik aan palmbomen en zandstranden en beperkte afstanden. Maar wat ik elke keer weer vergeet is dat eilanden ook vaak gebergten hebben. En daar zit nu net het probleem, want ik heb hoogtevrees. Hoe dat zo gekomen is, weet ik niet, en ik heb de indruk dat het met de jaren verergert.Maar mijn lot heeft bepaald dat ik eerder naar…
-
Multipotentialite
Al mijn hele leven lang ben ik rusteloos in wat betreft het kiezen en volhouden van opleidingen, beroepen en hobby’s. Elke keer bedenk ik weer wat nieuws, en word ik gegrepen door weer een andere boeiende cursus of workshop. Ik heb het altijd toegeschreven aan téveel interesses, en niet tevreden zijn als ik ergens niet goed genoeg in ben (naar mijn eigen gevoel). Het begon in de lagere school met de turnclub. Daar zat ik van mijn 6de tot mijn 12de jaar bij. Maar toen het tijd werd om de ‘beginnertjes’ te verlaten voor de ‘keur’groep, vond ik mijzelf niet goed genoeg, en stopte ik nog liever dan een middelmaat…
-
Vreemde wereld of wereldvreemd
Na de herdenking die we zondag hadden, ging iedereen weer op zijn eigen tempo naar huis. De bekertjes en cupcake-papiertjes hadden we netjes in een vuilniszak gedeponeerd, die ik gewoon weer mee naar huis nam om die thuis bij de rest van het afval te gooien. In onze gesprekken verbaasden we ons er over dat dit voor ons de normaalste zaak van de wereld is, maar dat veel mensen het zelfs teveel gevraagd vinden om hun gedragen mondmaskers thuis weg te gooien, en ze dus na gebruik gewoon op de parkeerplaats dumpen. Meer dan ooit lijkt het of corona de mens nog onverschilliger en vervuilender heeft gemaakt. Wat is het…
-
Rouw
Het is vandaag een ontstuimige dag, de bomen zijn onrustig, de regen twijfelt maar is aanwezig. Het is guur, ondanks begin mei, de lente staat even on hold. Gisteren is mijn kennis Yvonne gestorven. Oh ironie. Dezelfde dag nog met een vriendin van mij uitvoerig over de dood gesproken. Zij heeft een schitterend commercieel idee dat met rouwverwerking te maken heeft, en ik was dolenthousiast, want het is een thema dat mij raakt. Ik hoorde dus iets later dat Yvonne gestorven was van mijn dochter die het van een vriend hoorde die bevriend was met haar zoon. Net 54 geworden. Ik keek op Facebook om het te bevestigen, wou het…
-
De hamsterkooi
Ik maakte me vroeger, op bezoek bij een vriendinnetje, wel eens zorgen om de soms aanwezige hamster in een kooi. Of een ander huisdier voor wat dat betreft.Dat kleine beestje had nauwelijks beweging, zijn leefwereld was beperkt tot de vier tralie-muurtjes van zijn kooitje, zijn gezelschap bestond uit de mensen die met hun neus tegen zijn huisje aanduwden om hem te bekijken, maar die hij zelf niet kon voelen, tenzij af en toe een verdwaalde hand die hem vastgreep om hem een aai te geven.De hamster had totaal geen besef van de wereld buiten zijn kooi. Hij wist niets af van andere hamsters, en besefte niet dat de wereld vele…
-
De kerstboom
De kerstboom staat. De kerstboom staat triomfantelijk te glunderen in de woonkamer. Want naar mijn gevoel staat hij te vroeg. Maar ik hoor dat anderen de boom ook al opgetuigd hebben. Het kwam zelfs in het nieuws: door de corona-crisis hebben mensen meer behoefte aan gezelligheid en troost, en wordt het kerstspul sneller van de zolder gehaald. En ik volg de trendsetters, modern als ik ben.Mijn dochter is 15 december jarig, en traditiegetrouw zette ik de kerstboom nooit voor haar verjaardag gepasseerd was. Dat stamt nog uit de tijd dat ze heel klein was en we samen, zij en ik, grootse verjaardagsfeestjes in elkaar staken. Het huis helemaal vol balonnen,…
