-
Mooie woorden
Mijn vriendin schrijft met een grote S. Soms zomaar wat losse dingen op Facebook. Maar nu ook woorden in een boekje en echt gepubliceerd. En ik ben megatrots op haar. Ik heb het boekje besteld, en ik lees het in één ruk uit, en het is alsof ze tegen me spreekt en ik haar hoor denken. Mooie woorden, gekke woorden, alles wat in haar opkomt, maar dan vrolijk aan elkaar gebreid. Het is een vreemd toeval dat het boekje nét vandaag door de brievenbus op de mat gevallen is, want vandaag moet ze haar mama begraven. Net nu in deze kut-corona-kersttijd, zodat alles nog meer beladen wordt. Als ik de…
-
Het jaar van waanzin en surrealisme
Het is het jaar 2040. In de bioscoop wordt een film vertoond over het jaar 2020. Deze film gaat over een pandemie die de wereld treft, en heeft als ondertitel ‘het jaar van waanzin en surrealisme’ en als quotering ‘niet geschikt voor gevoelige kijkers’. In de film blikken de hoofdpersonages, een koppel vijftigers, terug op wat zij noemen ‘de normale jaren’. Er flitsen jaren voorbij waarin agenda’s van mensen propvol zitten, en mensen te weinig tijd hebben om alle activiteiten te doen die ze gepland hebben. Herinneringen, mooie en minder mooie, worden in die ‘normale’ jaren bij elkaar gesprokkeld, en onder een luid ‘waar blijft de tijd’ vertellen mensen over…
-
Everyone changes the world.
Ik zat even in een schrijfdip leek het wel. Komt volgens mij door de corona. Ik werk thuis, maak nauwelijks wat mee, ontmoet geen interessante mensen aan de tramhalte waarover ik kan schrijven, hoor geen boeiende verhalen bij de koffie automaat, beleef geen spannende avonturen in de trein. Kortom, niks leuks te vertellen. En ik zat ook in een emo-dip. Komt volgens mij ook door de corona. Ik zit thuis, lees veel vaker de krant, kijk veel vaker op social media, volg nog vaker de actualiteit op TV en het wordt er allemaal niet vrolijker op, en ik word er helemaal niet vrolijker van. Wat mij betreft is de wereld…
-
Geluk
We eten pasta met scampi’s. Hoewel ik mijzelf vegetarier noem (ik eet al 20 jaar geen vlees meer), en zelfs hardop ‘startend veganist’ durf te zeggen, zijn scampi’s nog een ‘guilty pleasure’ waar ik niet onmiddellijk van kan afstappen. En nee, dit hoeft geen belerend vingertje, want ik vind dat elke stap die we dichter naar ons ideaalbeeld toe zetten, er één meer is, dus ik bouw verder aan dat ideaalbeeld. Mijn man is de kok bij ons thuis, en hij verdeelt ook de pasta over de borden. Zo goed mogelijk, want hoe hard hij ook zijn best doet, er zijn altijd gezinsleden die minder of meer scampi’s op hun…
-
Online
In deze tijden van de corona-pandemie door de komst van het Covid-19 virus, zijn mensen in hun quarantaine-omgeving, behoorlijk creatief geworden. Kinderen en jongeren volgen online les, leerkrachten nemen op voorhand lessen op met fictieve toehoorders, examens worden afgelegd met spionage-software om te voorkomen dat er vals gespeeld wordt, diploma’s worden uitgereikt door middel van robots. Dokters beoordelen online de ernst van je kuch, een app geeft uitsluitsel over het vlekje op je rug, en fysiotherapeuten geven ‘doe-het-zelf’ oefeningen via de computer. Nu een groot deel van de (administratieve) bevolking van thuis uit moet werken, en de sociale contacten verworden zijn tot online meetings, gaan mensen ook allerlei zaken bedenken…
-
Les goûts et les couleurs.
“Les goûts et les couleurs ne se discutent pas“, oftewel: over smaak valt niet te twisten. Maar letterlijk staat er: over kleur moet je niet discussieren. En dat is nu net waar het de laatste tijd op social media, constant over gaat: de kleur van onszelf en onze medemens. En daarbij de vraag óf we er moeten over discussieren. En of we die kleur uberhaupt moeten benoemen. En of we dus kleur moeten bekennen. Dat het N-woord tegenwoordig taboe is, weet iedereen ondertussen; en hoewel dit woord afstamd van het Spaanse woord voor zwart: negro; heeft het woord een racistische ondertoon en mag dus niet meer gebruikt worden. Met alle begrip vandien.…
-
Lockdown en het nieuwe normaal
Lockdown is het nieuwe normaal. Lockdown was voor corona een woord dat ik alleen kende van de sci-fi films over een apocalyptische toestand op aarde, veroorzaakt door buitenaards leven, of een kernramp of een virus (wacht even … ), of van de lockdown van het witte huis in 2017, na de vondst van een verdacht pakket. Of van de gevangenisopstanden in Amerika van een halve eeuw geleden, waarna lockdown letterlijk “op slot gaan” betekende en de cellen dicht bleven. Lockdown is het nieuwe quarantaine, en klinkt bijna hip. Ik hoor dat mensen nu zelfs al competities houden: wie zit er al het langste in lockdown? Metalbands brengen ‘lockdown 2020’ t-shirts…
-
Eén centimeter
Voordien kende ik het woord ‘vitaal’ voornamelijk als krachtig en energiek. ‘Hij is nog vitaal voor zijn leeftijd’, bijvoorbeeld. Maar sinds de corona crisis heeft toegeslagen, sinds dit jaar dus eigenlijk, wordt vitaal voornamelijk gekoppeld aan beroepen die ‘cruciaal en voor het leven van groot belang’ zijn. En op zo’n momenten ga je je afvragen wat nu eigenlijk voor het leven van groot belang is. Want daar heb je dus nooit eerder over nagedacht. Pas als er een crisis heerst, een pandemie in dit geval, gaat iedereen nadenken over waarden, noden, prioriteiten.Gek genoeg liggen die prioriteiten voor iedereen anders, en soms zelfs heel erg ver uit elkaar. Wat voor iemand…
-
Corona-virus
Ze heeft iets ingesproken, Hermien. Ik had haar een appje gestuurd om te vragen hoe het met haar gaat. Zo alleen. Ze heeft haar antwoord ingesproken, via Whatsapp. Een heel lang bericht, waarin ze heel traag spreekt. Alsof ze haar woorden zorgvuldig afweegt. Alsof ze schrik heeft dat haar woorden de stilte om haar heen verbreken. Ze spreekt over het gevoel dat deze Crisis haar geeft. En ze zegt dat ze het gevoel van isolatie herkent. Van toen ze ziek was. Toen voelde ze zich geisoleerd in haar hoofd, niemand anders die het voelde. Nu voelt ze zich geisoleerd in haar huis, maar tegelijk verbonden met de rest van de…
-
Dit wezen dat wij mens noemen
Terwijl ik zo op internet scroll en rond-tour, facebook berichten lees, maar ook het nieuws, fake of echt, overvalt me constant de verwondering. Aan de ene kant lees ik heerlijke verhalen over moed, vriendschap, liefde, ‘HUGS FOR FREE’, meditatie-en klankschalen sessies, yoni trainingen. Zie ik hoe mensen opkomen voor elkaar, elkaar steunen in moeilijke momenten, IETS voor elkaar over hebben. Geefwinkels opstarten, honden uit bevroren meren redden, oorlogskinderen een gezicht geven, kankerpatiënten goede moed en steun geven. Ik waan me in een tweede Woodstock-periode, waar ik er zeker van ben dat Love and Peace alles zal overwinnen. En na elke golf van haat of geweld wordt dit gevoel nog sterker,…
